لوموندو ، روزنامه فرانسوی می نویسد : اسلحه که ونسان ون گوگ ، نقاش پرآوازه فرانسوی ، با آن دست به انتحار زد ، یا او را با آن کشتند  در دروئوی به حراج در می آید. قتلی که در سی و هفت سالگی نقاش رخ داد. برای کارهای نامعمول ونسان ون گوگ ، پاسخی نیست. موزه آمستردام سه سال پیش با عنوان ، بر لبه جنون : بیماری ون گوگ ، همایشی برای این پاسخ بر پا کرد، که همچنان ، بی پاسخ ماند.اکنون سلاح جنایت ، در بازار حراج ، چکش می خورد. به قیمت تخمینی چهل هزار تا  شصت هزار یورو.

پژوهشگران کالج کینگز در لندن می گوید: آخرین یافته های پزشکی اکنون می گوید: می توان آدم هایی را که در آینده دچار بیماری پارکینسون خواهد شد ، شناخت و در برخی موارد مداوا کرد. در بسیاری از مواقع ، به نظر می آید پارکینسون بدون دلیل ، انسانی را دچار بیماری کند. اما پژوهشگران می گویند ، این بیماری ، ریشه در دگرگونی های ژنتیکی دارد. اگر کسی دارای ژن S.N.C.A باشد ، بی تردید ،دچار پارکینسون خواهد شد. اسکن، می تواند پانزده تا بیست سال پیش از آن ، خبر از این دگرگونی بدهد.

پژوهشگران می گویند: بیماری پارکینسون- سفت شدن عضلات و رعشه-  را می توان پیش هنگام شناسایی و مداوا کرد. تصویرهایی از مغز انسان می تواند، خبر از در خطر بودن او در ابتلای به پارکینسون بدهد. برخی تغییرات در مغز ، سال ها ، پیش از بروز بیماری پارکینسون ، می تواند نشانگر این بیماری در سال های بعد باشد. در مثل‌، در انگلیس، یکصد و چهل و پنج هزار تن ، دارای نشانه های پنهان از پارکینسون هستند.نشانه هایی که می تواند بیمار را در سال های بعد با رعشه و اختلال در حرکت ها رو در رو کند.

اولین و آخرین ترانه ای که سرودم سال 46-45 بود. دانشجوی سال دوم ادبیات و زبان انگلیسی بودم که ، برای دوست هم مدرسه ای ام در دبستان فرهنگ آبادان ، که حالا ، ستاره جوان موسیقی پاپ در تهران شده بود و در رستوران های برتر از رستوران های گروه بلک کتس و فرهاد ، می خواند آن را ساختم: ادموند ؛ که امروز هم در سال های هفتاد زندگی ستاره موسیقی پاپ آشوری است. درغربت البته. آن  سال ها ادموند گاه با «نارملا» ، پاپ خوان دیگر آشوری ، می خواند.که امروز اگر بود، در سال های پایانی هشتاد زندگی بود. «نارملا» از رادیو رضاییه آن هنگام‌، درخشیده و به تهران آمده بود و ادموند ، از آبادان که او هم آن جا درخشیده بود. و حالا آوازهای پاپ خوان های آن روز را در رستوران ها خوش می خواندند.

این نخستین ترانه اختصاصی خود ادموند بود ، که گمانم«پرویز مقصدی» آهنگ اش را ساخته بود و جای ترانه سراهای قدر می خواستند ، یک ترانه سرای جوان ، با نگاهی تازه آن را بسراید. آن چه را از آن ترانه یاد دارم ، مطلعی بود ، که تکرار می  شد و تکرار آن به دل می نشست و دهان به دهان می گشت: الهی روزی ، تو هم بسوزی.... در آتش جدایی ... . ترانه را صفحه پرکنی «بتهوون» به روی صفحه 45 دور ، به بازار داد.به بازار موسیقی پاپ آمد و برای صدایی جوان چون ادموند، فروش خوبی هم داشت.آن هنگام دوران تکتازی ویگن و منوچهر سخایی بود ، تا که «آرتوش» بیاید.

من باید شعر را به موسسه  بتهوون واگذار کنم ، اگر چه آن را هدیه به دوست دبستانی ام کرده بودم. موسسه بتهوون، در چهارراه پهلوی آن هنگام و ولی عصر امروز بود. امضا دادم و در کمال حیرت و ناباوری ام ، دویست تومان ، گرفتم. برای دانشجوی یک لاقبای ، آن هنگام پول خوبی بود. یک شام در همان رستوران رنگین کمان که ادموند می خواست بخواند ، بیست و پنج تومان بود. «ادموند»، در هیاهوی بازار غوغاسالار موسیقی پاپ آن هنگام ، نتوانست ، سری در میان سرها درآورد ، اما در موسیقی آشوری ماند و ستاره شد.موسیقی پاپ ایرانی، قربانی های بسیار داشت و از صداهای ماندنی آن هنگام تا به امروز ، «اوی» بود. با صدایی بسیار پرشباهت به صدای ویگن  که صدای خودش بود، نه که تقلید کند.

او هم در هیابانگ آن هنگام موسیقی پاپ ایرانی ، از پا درآمد ، اما از آن هنگام ، در موسیقی آشوری ، تا به امروز سلطان پاپ ماند. «اوی» با موسیقی حیرت انگیز با تنظیم جوانی که ترومپت نواز بود «کلیچ» نام ، اثری ماندگار خواند. هنگامی که «محمد صالح علا» ،  نوار ربع اینچی آن را بر دستگاه «ریل» امپکس شنید ، گریست و ترانه ای ماندگار برای آن به رایگان سرود ، که آشوری  و فارسی آن هنوز از ترانه های جاودانی است: باران می بارد‌، برگ ها ، فرو می افتند.. . هنوز زمزمه می شود. ترانه ای برای رقص سنتی «جانیمان» آشوری. اوی ، راهی غربت شد و همان جا ماند.

شاید تلخ ترین حادثه ، در میان چرخ  های بی رحم موسیقی پاپ ایرانی ، در دهه چهل ، حکایت «آلبرت خوشابه»است. جوانی با صدای غریب. که پس از آواز خوانی ویگن ، در هتل بوعلی در زادگاهش همدان ، جای او را گرفت. برادران او ، همه کامیون دار بودند و او تحصیلکرده ،که در وادی موسیقی پا گذاشته بود. به او گفته بودند برای سر در آوردن در کنار غول های پاپ آن هنگام ، باید هزینه کند. کلان هم هزینه کند. به سراغ نامداران موسیقی و ترانه سرا برود و کار از آن ها بخرد. برادران یک کامیون شان را فروختند و برای او هزینه کردند. هر که را می شناختند ، سفارش دادند. یازده ترانه خواند و همه در رادیو ایران آن هنگام مجوز پخش گرفتند.

بهترین یاران «آلبرت خوشابه»، که با نام «آلبرت» خواند، سورن و سارگن و پیترسون یا پتکا آهنگ سازان و نوازندگان بی همتای با نجو و ماندولین و آکاردئون بودند ، که هنوز موسیقی بی کلام آن ها‌ ، از رادیوهای ما ، پخش می شود.

پول یک  کامیون به باد رفت  و «آلبرت»  نتوانست در موسیقی پاپ ایرانی در برابر غول های آن هنگام دوام بیاورد. دنیای موسیقی را رها کرد و به غربت  رفت و هرگز نخواند. نام های بسیار دیگری بودند ، که در دنیای موسیقی پاپ دهه چهل و پنجاه ، تاب نیاوردند و با همه تلاش ها و ارزش ها ، نماندند.موسیقی ، به ویژه پاپ ، در‌آن سال ها  ماشین درهم شکننده بی رحمی بود ، که بازی خودش را داشت.و این حکایتی بود که بر آشوریان رفت.

ارامنه ، بختی خوش تر داشتند و آن ، حضور ویگن ، سلطان پاپ بود. و آرتوش که در اوج از عرصه موسیقی کناره گرفت. و حالا چه بر سر پاپ خوان های ایرانی دیگر آمد ، حکایت مثنوی هفتاد من است. چه ستاره ها ، که ندرخشیده ، خاموش شدند با بده-بستان ها آن هنگام خاموش شان کرد.

این موسیقی پاپ بی ترحم...

به سبب آغاز مرحله نخست طرحی که معامله قرن، نام گرفته و از سوی آمریکا ، به عنوان  طرح صلح خاورمیانه ، آمده است ، انجمن آشوریان تهران از سوی جامعه آشوریان ، بیانیه ای انتشار داد. بیانیه به این شرح است.

انجمن آشوریان تهران

فریب قرن

آغازی یاس انگیز برای معامله ای فریبنده ، با نام معامله قرن ، برای فلسطینیان و رژیم اشغالگر ، رقم خورد. آمریکایی ها و اعراب ، بر پیشنهادهای اقتصادی ناواقعی و خیالی ، بی آن که احزاب سیاسی را راه بدهند ، در همایشی  به بحث نشستند.

طرح پیشنهادی دولت  آمریکا برای صلح خاورمیانه ، بیش از آن که امید ساز باشد ، هراس انگیز است. طرحی که می گوید ، فلسطینیان و اسرائیلیان ، در چهارچوبی بی اثر در گذشته های دور ، اسیرند.

طرح صلح آن ها ، گونه ای لجاجت و سرسختی با سدی به نام کرانه غربی و غزه است. عرصه ای با ترفندهای تجاری و گردشگری. آمریکا ، مدعی است می خواهد منطقه را از قربانی درگیری های گذشته بودن ، به نمونه ای پیش تاخته ، از تجارت بدل کند.

وعده ای که ترامپ ، بیش از راه یافتن به کاخ سفید ، از آن به عنوان کامل ترین پیمان میان فلسطینیان و اسرائیلیان گفت. و اکنون ، آن را «معامله قرن» می خواند. در این طرح ، بازنشانی از راه کارهای سیاسی در حل دشواری هایی چون مرزها ، پناهندگان ، موضوع بیت المقدس و برتر از همه ، کشور فلسطین ، نیست. نشانه هایی از این طرح را مشاور عالی ترامپ ، رونمایی کرد. اما می گویند ، طرح در قفسه ها خواهد ماند. تا دور دوم ریاست جمهوری ترامپ آغاز شود. این ، یعنی که بار دیگر آمریکا ، سرنوشته تلخ هفتاد ساله فلسطینیان را به آینده ای نامعلوم می کشاند.

طرح ناکام دیگری ، در کنار ده ها طرح بر روی میز رفته. بی تردید «معامله قرن» فریبی دیگر ، بیش نیست.

جامعه جهانی آشوری ، که چون ملت های ستمدیده دیگر همچون فلسطیینان ، همواره قربانی طرح های مستبدانه جهان استعمارگر بوده است و آخرین آن ها پیمان داعش با گروه های ویرانگر دیگر چون طالبان ، علیه مسلمانان و مسیحیان بود. توطئه و فریب بزرگ قرن ، با عنوان پر طمطراق «معامله قرن» محکوم می کند. معامله ای که حاصلی جز ویرانسازی و ویرانگری و همچنان آوارگی و دربه دری برای ملت مظلوم فلسطین نخواهد داشت.

خبرگزاری ایسنا : https://www.isna.ir/news/98040502980/

خبرگزاری فارس : https://www.farsnews.com/news/13980405000903/

گیاهان گوشتخوار در یک مرداب در کانادا ، برای نخستین بار بر روی عکس شکار شدند.گیاهانی که از مارمولک ها ، تغذیه می کنند. پیش تر تصور می شد که گیاهان گوشتخوار ، فقط حشرات را می خورند ، حشراتی که در دام برگ های درشت این گیاهان می افتند. هنگامی که پژوهشگران ، موش و قورباغه را افتاده در دام این برگ ها دیدند ، تصور می کردند ، این یک حادثه است. پژوهشگران دانشگاه «گوالف» دریافتند ، که این گیاهان ، از مارمولک های کوچک تغذیه می کنند.

پژوهشگران در مردابی در انتاریو، آن چنان که در نشریه «اکولوجی» آمده ، پی بردند ، مارمولک هایی که به دنبال حشرات بودند ، به دام این گیاهان گوشتخوار می افتند. گیاهانی که در این مرداب ، زندگی می کنند ، جدا از طعمه گیاهان گوشتخوار بودن ، از گرما و عفونت ، از پا در می آیند. گیاهان گوشتخوار ، از قرن هجدهم شناخته شده اند . آن ها بالغ بر ششصد گونه  ، درجهان اند.

سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد، در جهان و در انگلیس به ویژه نزدیک به فقط 9 درصد از آدم ها ، فیبر مورد نیاز بدن خود را که دست کم باید 25 تا 29 گرم باشد ، تامین می کنند. بهداشت جهانی فهرستی از مواد غذایی ، حاوی فیبر را ارائه داده است. حبوب و غلات ، از غنی ترین اند. همچنین است موز. در یک موز متوسط ، سه گرم فیبر وجود دارد. یک سیب کوچک به وزن هشتاد گرم ، دو تا سه گرم حاوی فیبر است.

از دیگر مواد غذایی ، توصیه بهداشت جهانی ، حاوی فیبر، مورد نیاز بدن انسان ، نان است و سیب زمینی پخته با 2 گرم فیبر. پاستا، سپاگتی، حای هشت گرم فیبر است.نخود، لوبیا، باقلا، دارای شش تا هشت گرم فیبر در یکصد و پنجاه گرم از‌آن اند. پژوهشگران می گویند : کاهش فیبر در بدن ، سبب ایجاد بیماری های قلبی می شود.

پژوهش های تازه ، نشان می دهد : پدر شدن سبب افزایش هورمون اوکسی توسین می شود. عاملی برای تمرکز بر فعالیت های اجتماعی. همچنین پدر شدن سبب کاهش هورمون تستوسترون ، هورمون عامل پرخاشگری می شود. بررسی فعالیت مغز بر 160 تن که با نخستین فرزند پدر شده اند ، نشان از افزایش و کاهش این هورمون ها داشته اند. پیش تر پژوهشگران شاهد این فعل و انفعال ، در موش ها هم بوده اند.

پژوهشگران می گویند ، آن را مغز پدری بخوانید. بررسی های پژوهشگران عصب شناس نشان می دهد ، مغز مردان ، با پدر شدن ، برای حل موضوع های پیچیده ، در زندگی ، تغییر می کند. یکی از مهم ترین اتفاق هایی که در زندگی یک مرد می افتد ، پدر شدن است. اتفاقی بسیار جدی و مهم در تغییرهای زندگی. با آن اتفاق مغز انسان نیز ، خود را اصلاح می کند.

پژوهشگران می گویند از جمله عوامل ایجاد نارسایی ها در بدن سالخوردگی است، اعتیاد فشار خون و پلاک های چربی هم به سلول و حتی دی.ان .ای انسان ، آسیب می رساند. اکنون پژوهشگران توانسته اند سلول های آسیب دیده در انسان را ترمیم و مداوا کند. گروه پژوهشگر در کنگره کالج لندن ، توانسته اند ، بافت های تولید استخوان در گوسفندان  و همچنین سلول های رگ های خونی در گاوها را برای این ترمیم ، به کار بگیرند. مانع شدن از تولید ضایعات کلیسیم نیز ، از دیگر راه های مداوای آرتروز در بیماران است.