قهرمانی فلسطینی، پیکر یک دختر نوجوان عنوان نوشته روزنامه ال پایس است کشیده ای که او، به صورت یک سرباز اسرائیلی زد. نوجوانی در سال های هفده زندگی،که اکنون نمادی جهانی از خشم فلسطینیان است سالگرد نوجوانی اش را در زندان اسرائیلیان گذراند پژواک موجی که این کشیده به پا کرد. نماد مقاومت و خشم فلسطینیان در برابر اشغالگران شده است.

خان ال احمر نماد مقاومت و پایداری فلسطینیان در برابر گسترش شهرک سازی اسرائیل است. روستایی با ساکنان فلسطینی، که همه، در برابر ویران سازی های اسرائیل، پایدار و مقاوم ایستاده اند. خان ال احمر، می گویند، آخرین روستایی است، که بیش از ده سال در برابر اسرائیل جنگیده است. 180 فلسطینی، چوپان و دام هایشان، میان دو منطقه اسرائیلی یهودی نشین، پایدار مانده اند. دیوان عالی اسرائیل گفته است: باید این روستا ویران شود.

رابرت فیسک، تحلیل گر سیاسی ایندیپندنت در مقاله ای تند و خشمگینانه می پرسد: تا کی ما اروپایی ها وانمود خواهیم کرد، که فلسطینیان، از جنس ما انسان ها نیستند؟ چگونه می توان فلسطینیان را ملامت کرد؟ آن هایی که هفت دهه پیش، مهاجرت درد انگیز را از خانه و کاشانه شان آغاز کردند. ایستگاه های رادیویی آن روز هشدار می دادند، که یا خانه هایشان را ترک کنند، یا آن ها را به دریا می اندازیم. رادیوهایی که بعد ها گفتند، وجود نداشتند. ایندیپندنت می نویسد: اکنون با آتش اسرائیل، دنیایی هیولایی، وحشتناک و خبیثانه به پا شده است.رابرت فیسک می نویسد: شصت فلسطینی در یک روز قربانی شده، دو هزار و چهارصد تن مجروح.نیمی از آن ها، با آتش زنده شلیک ها. این ارقام، تکان دهنده و فاجعی اند. چه کسی تضمین می دهد، این ارقام به مرگ ششصد فلسطینی، در هفته دیگر نیانجامد، یا شش هزار فلسطینی در ماه دیگر؟ اگر چنین قتل عامی را در چنین مقیاسی، بپذیریم، در هفته ها و ماه های دیگر، چه تضمینی برای عدم وقوع چنین فاجعه ای است؟