«لئوناردو داوینچی» بودن. فیلمی است به مناسبت پانصدمین سالمرگ این نابغه ، در رم. فیلمی بر اساس یک نمایش با نام لئوناردو داوینچی بودن ، یک گفت و گوی ناممکن. فیلم را ماسی میلیانو فینازر فلوری ساخته است. فیلم نگاهی دارد به هر آن جا که این نابغه بزرگ پا گذاشته است و پرسش هایی از این مخترع و نقاش بزرگ می کنند. پاسخ هایش را به تصور کارگردان داوینچی می دهد. چگونه تو را وصف کنم چه بخوانم آقای من؟ هنرمند؟ نقاش ؟ آرشیتکت ؟ دانشمند؟ مهندس ؟ او می گوید بگوئید مخترع. من مخترع ام.
یکی از مهمترین آداب اجتماعی آشوریان ایران، چنین بوده که هرگاه جمعیت آنان در شهری روی به فزونی نهاده است، آنان به تاسیس انجمنهای ملی و فرهنگی و اجتماعی مبادرت نموده اند. به همین جهت بود که در سال 1898، پس از مهاجرت عده ی کثیری از جوانان آشوری-کلدانی ساکن سلماس به تهران و استخدام در وزارتخانه ها و ادارات دولتی، بنیان اولیه ی انجمن آشوریان تهران گذارده شد.