دیدار آقای مهندس شارلی انویه، نماینده منتخب آشوریان در مجلس شورای اسلامی با هیئت مدیره انجمن آشوریان تهران، در فضایی صمیمانه و خالی از حب و بغض و خودنمایی. بدور از از حاشیه های پوپولیستی، که انبان از نظرهای کارشناسانه و تخصصی در اوضاع و احوال میهن مان و جامعه آشوریان ایران بود. دیداری که به گفته ای پس از چند دهه،در سطح کارشناسان با سواد آکادمیک برتر و همه از یک جنس ، در کسوت مدیران و فعالان جامعه آشوری، شکل گرفت. و این خشت اول است، که ره در پیش، سنگلاخی و پر از فراز و پست و بلند است.
همه اهالی یک وادی بودند: اهل تخصص، تحصیلات برتر آکادمیک و برتر از آن دلسوخته جامعه ای که نیاز به تحول و پویایی دارد. و برترین آن که نیاز به فرهنگ سازی دارد. فرهنگ راستین هم پای فرهنگ صاحبان تخصص در جامعه جهانی. آقای مهندس شارلی انویه،در فصلی بحرانی و پر هراس و اضطراب آمده است.باکی نیست، چرا که تخصص او ، او را برای زمانهای بحران پرورانده است. در گذر از یک دوره گذرا ، در اندیشه عصر پسا کرونا. که جوان است و با کوله باری از نو اندیشی و جوان گرایی با پایان بخشی به لومپنیسم و پوپولیسم دامن گیر جماعتی هر چند اندک.
در زمانه ای آمده است، که جهان دارد فریبندگان خیال پروری که در به اغما بردن جوامع از سوی ساده اندیشان و تسخیر کنندگان صحنهها ید طولایی دارند، به زیر کشانده ، بیرون می رانند. دیگر عصر هیاهو برای هیچ نیست. دیگر عصر فریب به سودای خواب ها و رویاهای هزاره های پیش نیست. این عصر، پایانی است بر تک محوری و تک صدایی در جوامع بشری و جامعه آشوری هم ، جدا از آن نیست. گپ و گوی صمیمانه نشست نماینده منتخب و هیئت مدیره انجمن چنین نویدی را برای بیداری فرهنگ و فرهنگ سازی می داد.
اما دیدگاه های انجمن:
در گپ و گوی انجمن و نماینده منتخب، بر محورهای پرهیز از خود محوری ، باور کردن خرد جمعی پرهیز از حذف چهرههای دلسوز راستین، بر صحنه آوردن خانه نشینان در کنج انزوا پناه برده و پرهیز از کینه و عداوتی، که حاصل تکتازی های دردانگیز سال ها است.زنده ساختن و استقلال بخشی به نهادهایی چون انجمنهای آشوری به عنوان تشکل ملی و اجتماعی آشوری و تکیه گاهی برای حرکت های راستین نماینده منتخب در جامعه آشوری و بسیاری خواسته دیگر، که در دیدارهای در راه تحلیل کارشناسانه خواهد شد.
می دانیم که دیگر دیدارهای آن چنانی مدیران با مشت کوبیدن، هتاکی و یقه درانی، و «هل من» های دروغین پروراندن نیست. هل من حریفانی که از سبزی کاری،گلدان پروری، عرضه نظر های ناکارشناسانه در ساختمان سازی، معماری، لوله کشی ،درخت کاری، تا ایجاد هیابانگ و سرک کشیدن در زندگی این و آن ؛ پرونده سازی و تعقیب و گریز شرلوک هولمز وار، در تهیه عکس و اسناد خصوصی آدم ها و... سر در می آورند. جمع کردن بساط بیفرهنگی قهوه خانه ای و قلیان کشی و دل غشه رفتن برای یک ساعت اضافه کردن رقص و موسیقی به دستور مدیریت نهاد جهانی.
مخلص کلام، هرکسی را توانی است. زمانه یالانچی پهلوان در همان بساط سرگرم سازان پایان گرفت. امید که آقای شارلی انویه ، نماینده منتخب در گذر از این ایام بحران و غم ، سر برآورده و اثرهایی ماندنی در جامعه آشوری و میهن مان، بنیان گذارد.
یکی از مهمترین آداب اجتماعی آشوریان ایران، چنین بوده که هرگاه جمعیت آنان در شهری روی به فزونی نهاده است، آنان به تاسیس انجمنهای ملی و فرهنگی و اجتماعی مبادرت نموده اند. به همین جهت بود که در سال 1898، پس از مهاجرت عده ی کثیری از جوانان آشوری-کلدانی ساکن سلماس به تهران و استخدام در وزارتخانه ها و ادارات دولتی، بنیان اولیه ی انجمن آشوریان تهران گذارده شد.