«دیدرا لوی» نویسنده می گوید : وقتی بچه ها ، به زبانی حرف می زنند و کسی جز دوستانشان آن را نمی فهمند این تجربه ای خوش و بسیار دلنشین دست کم بچه ها ، است که، دست به ابداعی جمعی زده اند. این ، امیدوار کننده است ، زبانی را گرفته ، در هم می شکنند و زبانی تازه ابداع می کنند. و امیدوار کننده است که زنان در جهان ، زبان ارتباطی خود را برای مطرح ساختن خواست هایشان ، پیدا می کنند. و امیدوار کننده است که مردان ، با بیدار ساختن جهانیان درباره خطرهای آب و هوا، نسل آینده را در امن نگاه می دارند. بهانه های ساده ، برای امید بسازیم. امید همه چیز را زیبا می سازد.
یکی از مهمترین آداب اجتماعی آشوریان ایران، چنین بوده که هرگاه جمعیت آنان در شهری روی به فزونی نهاده است، آنان به تاسیس انجمنهای ملی و فرهنگی و اجتماعی مبادرت نموده اند. به همین جهت بود که در سال 1898، پس از مهاجرت عده ی کثیری از جوانان آشوری-کلدانی ساکن سلماس به تهران و استخدام در وزارتخانه ها و ادارات دولتی، بنیان اولیه ی انجمن آشوریان تهران گذارده شد.