سومریها از طریق تکنیکهای آبیاری پیشرفته قدمهایی در راستای رام کردن طبیعت برداشته بودند و مسیرهای تجاری آنها به طول هزاران کیلومتر کشیده شده بود.
زندگی فقط یک مبارزه ناگزیر برای بقا نبود. انسانها اوقات فراغتی برای تفریح داشتند و هنر و موسیقی بخشهای مهم جامعه بودند.
سومریها طبلهایی با پوست حیوانات و سازهای بادی با استفاده از شاخ و استخوان میساختند. همچنین سازهای زهی مینواختند. چنگ سومری قدیمیترین نمونه کشف شده از خانواده این سازها است.تا همین چند سال پیش ما فقط میتوانستیم حدس بزنیم که موسیقی سومریها چه صدایی داشته است. اما کشفهای اخیر از احتمالا قدیمیترین نُت موسیقی جهان پرده برداشتند که مبتنی بر یک مقیاس ۷ نُتی بوده است. این دو هزار سال پیش از زمانی بود که یونانیان باستان مقیاس موسیقی ۸ نتی را که پایه و اساس موسیقی غربی امروز است، ایجاد کنند.
یک لوح میخی دیگر پیدا شده که حاوی موسیقی یک سرود 3400 ساله است. این قدیمیترین قطعه موسیقی نوشته شده تا کنون است. این قطعه توسط موسیقیدانان امروزی بازسازی شده و بعد از هزاران سال میتواند باز هم آن را شنید.
یکی از مهمترین آداب اجتماعی آشوریان ایران، چنین بوده که هرگاه جمعیت آنان در شهری روی به فزونی نهاده است، آنان به تاسیس انجمنهای ملی و فرهنگی و اجتماعی مبادرت نموده اند. به همین جهت بود که در سال 1898، پس از مهاجرت عده ی کثیری از جوانان آشوری-کلدانی ساکن سلماس به تهران و استخدام در وزارتخانه ها و ادارات دولتی، بنیان اولیه ی انجمن آشوریان تهران گذارده شد.