الکترومغناطیس حاصل از بده بستان ششمین سیاره و ماه آن، صدایی آسمانی می دهد. گونه ای موسیقی، که سفینه فضایی کاسینی، آن را ضبط کرده است. دانشمندان می گویند، عالم، ساکت نیست، اگر صداهای آسمانی، در خلا، گم می شوند، به این معنانیست، که عالم، ساکت است. نیازی به پژوهش در کهکشان دارد. در همین منظومه خورشیدی ما، زحل، در فاصله یک میلیون و سیصد و پنجاه هزار کیلومتری از زمین، صدایی آهنگین پخش می کند. کنسرتوی دورژاک، یا موتسارت نیست، اما صدایی آهنگین است، که تا به امروز هرگز شنیده نشده بود. چیزی در مایه های قطعه کلاتوی آمادئوس، بده بستان آهنگین، میان زحل و ماه آن انسلا دوس است.
یکی از مهمترین آداب اجتماعی آشوریان ایران، چنین بوده که هرگاه جمعیت آنان در شهری روی به فزونی نهاده است، آنان به تاسیس انجمنهای ملی و فرهنگی و اجتماعی مبادرت نموده اند. به همین جهت بود که در سال 1898، پس از مهاجرت عده ی کثیری از جوانان آشوری-کلدانی ساکن سلماس به تهران و استخدام در وزارتخانه ها و ادارات دولتی، بنیان اولیه ی انجمن آشوریان تهران گذارده شد.