امروزه آدمی به شادی ، به عنوان پدیده ای مجرد نگاه می کند. چیزی است که انسان و فقط انسان ، به تنهایی آن را  ، حس یا آرزو می کند. اما غم ، حاصل محدود شدن و در چهارچوب  محدود ماندن است. آن چه نمی توانید به اختیار در آورید. چرا که ما به سادگی نمی توانیم ، بدون اجتماع زندگی کنیم. برخی محدودیت ها ، خوب اند و برخی  بد. محدودیت ها ، البته که  اجتناب ناپذیر اند. با انزوا و تنهایی ، دشوار می توان به شادی دست یافت.

« ایان ماسک» میلیاردر شیفته پدیده های علمی می گوید : بر ماشینی کار می کند ، که می تواند افکار آدمی را بخواند. طرح او ساخت تاری است باریک تر از موی انسان ، که بر مغز انسان ، کاشته می شود. رشته ای که می تواند بر فعالیت های نورون ها ، در مغز انسان ، نظارت داشته باشد. او می گوید روبات هوشمندی ساخته است که این تارهای هوشمند را زیر نظر یک جراح نورون ها در مغز انسان ، نصب می کند. به گفته او  ، به این ترتیب ماشین هوشمند از ما پیش تر می تازد.

تدبیر دانمشندان برای مناسب سازی خاک مریخ ، همچون پدیده گلخانه ای در زمین است. آن ها ، انرژی خورشیدی را با کربن دی اکسید و گازهای دیگر، شکار کرده و با صفحاتی خاص ،بر سطح سیاره ، پهن می کنند.صفحاتی که سطح سیاره را گرم کرده ، یخ ها را آب می کنند. آن گاه خاک ، مناسب حفظ سبزه ها و گیاهان زنده خواهد بود. دانشمندان می گویند ، آیا انسان ، آن چنان که ستیفن هاوکینگ معتقد بود باید در اندیشه سیاره های دیگر باشد ، در این صورت باید به تهیه مواد غذایی در دنیای بیگانه بپردازد.