طلوع زمین، عکسی شمایل گون، از زمین در فضا است بیل آندرز، فضا نورد آپولو هشت از پنجاه سال پیش گردش آپولو، در مدار زمین می گوید: هنگامی که عکسی شگفت انگیز، از زمین گرفت. آن را طلوع زمین می خواندند. عکسی که پیش تر از زمین هرگز دیده نشده بود. روزهای کریسمس در 1968 بود، با نخستین ماموریت به ماه، به هنگام رسیدن آپولو به مقصد، ناگهان گردونه ای آبی روشن در سیاهی فضا، طلوع کرد. پیش از آن هنگام، یعنی پنجاه سال پیش، کسی طلوع زمین را ندیده بود. بیل آندرز با دوربین هازل بلد ماندنی ترین عکس اش را از زمین گرفت.

کاوشگر نوهورایزنز، سیزده سال پیش، سفر رویایی اش، را به فرامرزهای منظومه خورشیدی، آغاز کرد، تا فاصله های شش میلیارد کیلومتری از زمین. کاوشگر، نخستین سفیر زمین بود، که از سیاره دور پلوتو، به زمینیان، خبر داد. سال 2015 بود که کاوشگر، با گذر از کنار پلوتو، خیره کننده ترین تصویرها را از زمین سیاره کوتوله، راهی زمین ساخت. عکس هایی که خبر از انبوه کوه های نیتروژنی و فوران های آتشفشانی می داد. نخستین پیام در ساعت های آغازین سال 2019 به زمین آمد.
کاوشگر نوهرایزنز، از فراترین نقطه منظومه ما گذشت و به خانه تلفن زد. تلفنی که خبر از گذر به سلامت کاوشگر می داد. هزاران عکس از فضای یخی و سیاه راهی زمین شد. این جا آخرین مرز منظومه خورشیدی است. پیش از آن ده ساعت قطع ارتباط از سوی کاوشگر بود، که نفس در سینه دانشمندان روی زمین، را حبس کرد. کاوشگر در شش و نیم میلیارد کیلومتر فاصله از زمین است، با زنجیره ای از سیاره های کوتوله، صخره های در فضا و مانده های یخی از بیش از چهار میلیارد سال پیش.

دوسال درفضا در تعقیب یک سیارک کهن است. روبات کاوشگر ایریس رکس به نزدیکی 19 کیلومتری سیارک بنو رسید. کاوشگری به شکل یک الماس که در پایان ماه دسامبر، به مدار آن می رسد. تا به امروز، هیچ سفینه فضایی در گرداگرد یک چنین جرم کوچک آسمانی، نچرخیده است. بنو، سیارک پرمخاطره ای است که تا یکصد و پنجاه سال دیگر، به زمین می رسد. اگر به سیاره ما برخورد کند، حفره ای عظیم ایجاد می کند. کاوشگر ایریس رکس شصت گرم خاک از سطح سیارک جمع کرده به زمین می آورد.

این جا را کمربند کویپر می خوانند. به شکل حلقه ای عظیم از اجرام یخی که از رازآمیزترین منطقه در فضا است. این اجرام از مانده های سیارات خورشیدی در میلیاردها سال پیش پدید آمده اند .آرزوی بشر ، به دست آوردن تصویرهایی از این منطقه از فضا بود، که به خاطر دوری به نظر ، بعید می‌آمد.اما این ضعف بشر ، با راه یابی سفینه نوهورایزن به آن سو، به نظر می آید ، پایان می گیرد.
سفینه نوهورایزن یا افق تازه ، در یکم ژانویه سال تازه میلادی 2019 اطلاعاتی از منطقه آخرین مرز منظومه خورشیدی، به زمین مخابره می کند. در فاصله ای برابر با چهار میلیارد مایل از زمین... پیامی به مناسبت آغاز سال تازه میلادی از حاشیه منظومه خورشیدی به ما زمینیان . سفینه ای در کمربند کوییپر ، که در فاصله یک میلیارد مایلی از آن سوی پلوتو در گردش است.خورشید آن قدر از این منطقه دور است ، که نور آن به این حجم فضایی نمی رسد و در تاریکی به سر می برد.

افسانه های علمی- تخیلی آغاز قرن بیستم،زهره را سیاره ای با آب و هوای گرم و جنگل های انبوه، حتی دایناسورها، تصویر می کردند. دردهه پنجاه میلادی موزه تاریخ طبیعی آمریکا، از نخستین سفر عالم گردان به سیاره زهره، خبر می داد. و این ها پیش از عصر تدارک سفر سپیس ایکس، به سوی این سیاره بود. اکنون، دانشمندان فضایی، از سفر جهانگردان یا بهتر ، عالم گردان، به سوی زهره می گویند. ماموریتی با نام هاوک اما چنین سفری و نشستن بر آن، نا ممکن است آن هم بر سیاره ای با 460 درجه سانتیگراد با بارانی از فلزات آب شده بر آن.زهره پیماها، بر سطح سیاره نخواهند نشست، به گرداگرد آن می چرخند.

روبات سیارک نورد نشسته بر جرم آسمانی موسوم به یوگو پس از یک روز دوام بر آن ، مرد. ماسکوت بیشتر از هفتده ساعت دوام نیاورد و باطری آن خاموش شد و از پا درآمد.مرگی غریب در 180 میلیون مایلی زمین.هایا یوسای 2 در مدار آن ، در انتظار پیام ها و اطلاعات از سیارک بود ، که ناکام ماند.دانشمندان می کویند ، بیش از این از ماسکوت انتظار نداشتیم. هفتده ساعت زندگی بر سیارک در فضا. ماسکوت، در همین مدت ، عکس و اطلاعاتی راهی هایا یوسا در فضا و زمین کرد.

فضا گرد ژاپنی، پس از فرود آمدن دو روبات خود را بر سیارکی در فضا، نخستین عکس ها را در آن راهی زمین کرد. تصویرهایی از سیارکی به نام ریوگو کاوشگر روباتیک مینه روا. نخستین از نوع آن است که بر سیارکی در فضا می نشیند. آمده از فضا گرد هایا بوسای 2. ماه دیگر فضا گرد هایا بوسای 2 با انفجاری، حفره ای بر سطح سیارک پدید می آورد. جزئیات این انفجار با تصویرهایی راهی زمین می شود. پس از فرود آمدن دو روبات خود را بر سیارکی در فضا، نخستین عکس ها را در آن راهی زمین کرد. تصویرهایی از سیارکی به نام ریوگو کاوشگر روباتیک مینه روا. نخستین از نوع آن است که بر سیارکی در فضا می نشیند. آمده از فضا گرد هایا بوسای 2. ماه دیگر فضا گرد هایا بوسای 2 با انفجاری، حفره ای بر سطح سیارک پدید می آورد. جزئیات این انفجار با تصویرهایی راهی زمین می شود.

آب، در فضا به منزله نفت است. برای دانشمندان فضا، کشف مقادیر بسیار آب، منجمد یا یخ در ماه زمین، پر نویدترین خبر بود. حالا بشر می داند، آن بالا، بر روی ماه، آب هست و بسیار از آن چه، می اندیشیم، هست. و شاید در آوردن آن از دل ماه، آسان تر باشد. آبی که بی تردید، برای اقامت انسان در آن جا بسیار ارزشمند خواهد بود. آب برای نوشیدن و برای پرورش گیاهان هم اما شاید پراهمیت ترین آن باشد، که آب، امکان تولید سوخت را برای موشک ها و سفینه ها، ممکن می سازد. هیدروژن و اکسیژن موجود در آب که اکنون، بر زمین به عنوان سوخت موشک ها، استفاده می شود.با تولید چنین سوختی، بی تردید، سفرهای بین سیاره ای با پرش از ماه، بسیار ارزان تر و ساده تر خواهد بود. حمل هر کالا یا ماده ای به ویژه برای رهایی از جاذبه زمین، بسیار گران است. برای راه یابی به ژرفای فضا هم بی تردید، انرژی بیشتری مورد نیاز است. والبته پر هزینه تر. حالا با این کشف بر ماه، این دشواری ها، سهل خواهد بود.

هزاران فرا سیاره، پیشتر، به مدد تلسکوپ فضایی کپلرکشف شده اند. تلسکوپی که به رصد نور سیاره ها، در ژرفای فضا می پردازد. اما یافتن سیاره ها، با تکنیک تازه، ابداعی تازه در فضاشناسی است. پژوهشگران در این شیوه تازه، به کشف گردونه هایی گازی در گرداگرد یک ستاره می پردازند. آن ها، در جست و جوی اجرام آسمانی ای هستند، که از حرکت کربن مونوکسید، نور، انتشار می دهند حرکت نا معمول گاز، از وجود یک جرم آسمانی، خبر می دهد.