سفینه پرواز اژدها ، قادر به فرود بر سطح تایتان خواهد بود و پس از آن مثل یک پهباد ، بر فراز سطح ماه زحل، پرواز خواهد کرد. «پرواز اژدها» ، نخستین ارابه روباتیک خواهد بود ، که همانند یک پهباد بزرگ ، در اطراف تایتان ، به گردش خواهد پرداخت. جو تایتان ، چهار برابر ضخیم تر از جو زمین است ، و امکان پرواز آسان بر فراز تایتان را می دهد. با کیلومترها ، پرواز بر فراز صحراهای این ماه. تایتان ، شبیه هیچ یک از سیارات منظومه شمسی نیست. و ماموریت دراگون فلای شبیه هیچ یک از ماموریت های فضایی پیشین نخواهد بود.
گفته می شود مواد ارگانیک و آب موجود بر سطح سیارک ریوگو، متعلق به بیش از چهارونیم میلیارد سال پیش یعنی زمان زاده شدن منظومه خورشیدی ما. شلیک به سوی سیارک، یکی از ماموریت های کاوشگر است که می تواند منجر به کشف های تازه در علم و دانش سیارات شناسی باشد. کاوشگر ده گرم از مواد موجود برسطح سیارک را جمع آوری می کند. آن را ابزاری با نام sampler horn جمع آوری می کند. کاوشگر در سال 2020 پس از طی سفری سه میلیارد مایل به زمین بر می گردد.
آن ها را سیارات یتیم می خوانند. سیاراتی که درمیان ستاره ها در فضا، در گردش اند. آن ها، فاقد ستاره هایی هستند، که در گرداگرد آن ها باشند یا در جاذبه آن ها، در گردش باشند. بسیاری از آن ها، حجمی غول آسا دارند و در فضاهای نزدیک می چرخند. ستاره شناسان گمان می کنند، این سیارات را منظومه های دیگر، از درون جاذبه شان به بیرون رانده اند. سیاراتی که هیچ منظومه ای آن ها را نمی خواهد.
این جا را کمربند کویپر می خوانند. به شکل حلقه ای عظیم از اجرام یخی که از رازآمیزترین منطقه در فضا است. این اجرام از مانده های سیارات خورشیدی در میلیاردها سال پیش پدید آمده اند .آرزوی بشر ، به دست آوردن تصویرهایی از این منطقه از فضا بود، که به خاطر دوری به نظر ، بعید میآمد.اما این ضعف بشر ، با راه یابی سفینه نوهورایزن به آن سو، به نظر می آید ، پایان می گیرد.
سفینه نوهورایزن یا افق تازه ، در یکم ژانویه سال تازه میلادی 2019 اطلاعاتی از منطقه آخرین مرز منظومه خورشیدی، به زمین مخابره می کند. در فاصله ای برابر با چهار میلیارد مایل از زمین... پیامی به مناسبت آغاز سال تازه میلادی از حاشیه منظومه خورشیدی به ما زمینیان . سفینه ای در کمربند کوییپر ، که در فاصله یک میلیارد مایلی از آن سوی پلوتو در گردش است.خورشید آن قدر از این منطقه دور است ، که نور آن به این حجم فضایی نمی رسد و در تاریکی به سر می برد.
یکی از مهمترین آداب اجتماعی آشوریان ایران، چنین بوده که هرگاه جمعیت آنان در شهری روی به فزونی نهاده است، آنان به تاسیس انجمنهای ملی و فرهنگی و اجتماعی مبادرت نموده اند. به همین جهت بود که در سال 1898، پس از مهاجرت عده ی کثیری از جوانان آشوری-کلدانی ساکن سلماس به تهران و استخدام در وزارتخانه ها و ادارات دولتی، بنیان اولیه ی انجمن آشوریان تهران گذارده شد.