گونه ای آدامس یا سقز مانده از شش هزار سال پیش ، بسیاری از رازها را درباره انسان، آشکار ساخت. به کمک این آدامس ، دی.ان.ای صاحب آن شناسایی شد. همچنین باکتری ای که در دهان داشت و این که در عصر باستان چه نوع آدامسی را می جویدند.اثرهای دندان او ، هنوز بر آن هست.و جدای از آن ها ، صاحب آن ها ، صاحب آن نیز شناسایی شد. دختری با پوست تیره و چشمانی روشن. او در لایه هایی از«گِل» ، که محافظت می شد، کشف شد. جایی در منطقه باستان شناسی و در جنوب دانمارک. این نخستین آدامس باستانی کشف شده نیست. در دهه پیش، صمغ درخت غان به عنوان سقز در فنلاند هم در عصر باستان ،کشف شده بود.
در هلند، هر سال بیش از پانصد هزار کیلو، آدامس، از خیابان ها جمع آوری می شود. روزنامه ال پایس در اسپانیا می نویسد: آدامس های مانده در خیابان ها، بدتر از ته سیگارهای انداخته در خیابان هایند. برداشتن آن ها از زمین، دشوارتر و هزینه برتر است. اکنون در هلند، موسسه گام بادی، این آدامس های جمع آوری شده را در آمستردام، تبدیل به نخستین کفش تولید شده از آدامس در جهان، کرده اند. کفش هایی که نه تنها به محیط زیست کمک می کند، که به صرفه هم هستند. گفته می شود یک آدامس، به بیست تا بیس و پنج سال نیاز، برای حل شدن در طبیعت دارد.
یکی از مهمترین آداب اجتماعی آشوریان ایران، چنین بوده که هرگاه جمعیت آنان در شهری روی به فزونی نهاده است، آنان به تاسیس انجمنهای ملی و فرهنگی و اجتماعی مبادرت نموده اند. به همین جهت بود که در سال 1898، پس از مهاجرت عده ی کثیری از جوانان آشوری-کلدانی ساکن سلماس به تهران و استخدام در وزارتخانه ها و ادارات دولتی، بنیان اولیه ی انجمن آشوریان تهران گذارده شد.