فرق است میان دلهره، تنش روحی و دلشوره. این ها ، یکی نیستند. نگرانی و دلهره ، با فکرهای منفی ، در مغرتان پدید می آیند. با صرف بیست دقیقه وقت می توان بر این افکار فائق آمد.

نگرانی هایتان را بنویسید. با این یادداشت در هشت یا ده دقیقه ، نگرانی هایتان از بین می روند.
نگرانی اگر به مسیر درستی هدایت شود ، می تواند یاری رسان باشد. مسیر درست ، یعنی دست یابی به فکرهای مثبت و نه افکار منفی.

تنش روحی یا استرس  را می توان با صرف انرژی مهار کرد و اضطراب را با قطع یا کاهش مصرف قند ، الکل و کافئین درمان کرد.

پژوهش تازه نشان می دهد که دیدار با فضای سبز ، در میان درختان ، شهروندان مضطرب  را آرامش  می بخشد آن را طبیعت آرامش خوانده اند. آمارها ، خبر از متوسط نتیجه ها، بیش از حضور در فضای سبز و پس از آن می گویند : حتی حضور در فضای مجازی در فضای بوستان ها ، خبر از این کاهش اضطراب می دهد. هنری دیوید تورو نوشت ، لحظه هایی هست ، که همه نگرانی ها و اضطراب ها ، در آرامش نامحدود طبیعت ، محو می شوند «تورو» کسی است که دو سال به تنهایی ، در جنگل ، زندگی کرد. در اتاقکی در ماساچوست آمریکا.

پژوهش تازه می گوید: نیازی نیست که در طبیعت رام نشده ، از زیبایی های زمین ، لذت ببرید ، تنها قدم زدن در  بوستان می تواند تحولی در حال و  احوالتان ، پدید بیاورد. بررسی ها نشان می دهد ، زندگی در کنار فضای سبز ، می تواند به  کاهش سطح نگرانی ها، در انسان کمک کند. کودکانی که در کنار فضای سبز رشد می کنند ، کمتر دچار اختلال روانی می شوند. همچنین رابطه بسیار میان طبیعت و شادی انسان ها ، هم نشان داده شده است.

بیش از هفتاد درصد بیماران گفتند ، که تمایلی ندارند از نگرانی های خود حتی با پزشک معالج خود حرف بزنند. آن ها دلیل این امتناع از  بازگویی را ترس از قضاوت دیگران یا اندرز دادن آن ها می دادند. هفتاد درصد پاسخ ها ، از این هراس می گویند. اکنون پزشکان می گویند باید به این نگرانی ها، توجه کرد و  کلینیک های سلامت ، وظیفه رفع این هراس ها را دارند. برخی از جراحان و پزشکان می گویند بعد از عمل های جراحی با خبر از  این  پنهان سازی بیماران اند.

پژوهش تازه می گوید: نیمی از مردم به پزشک معالج خود نمی گویند که آن ها احساس افسردگی می کنند، یا قصد انتحار دارند. این بیماران حس می کنند ، که قادر نیستند از بیماری روانی خود، با پزشک معالج ، حرف بزنند. پژوهشگران در دانشگاه های یوتا و میشیگان و آیووا ، پاسخ چهارهزار و پانصد تن را بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند. پاسخ دهندگان ، به طر متوسط سی وشش سال دارند. و البته کسانی بودند که شصت سال هم، داشتند. پاسخ ها ، درباره افسردگی ، انتحار و ناراحتی های روانی بودند. بررسی هایی که نشان داد چهل تا چهل و هفت درصد بیماران ، از نگرانی هاشان با پزشک حرف نمی زنند.

پژوهش تازه علمی بر پشتیبانی از حضور و فعالیت طبیعت دارد. در نمایش سبزه زارها و نور خورشید ، که سبب بهبود کیفیت زندگی می شود. دست کم دو ساعت در هفته  ، با حضور در بوستان ها ، فضای باز سبزه زارها ، برای دست یابی به ارزش های  بیش تر زندگی ، نیاز است. این در حالی است که انسان امروزی نود درصد وقت خود را در محیط بسته و محدود می گذراند. به گونه ای ما از طبیعت جدا شده ایم. دوری از طبیعت، سبب اضطراب –نگرانی ،فرسودگی  و افسردگی درانسان می شود. این ها ، در کتابی به نام آخرین کودک در جنگل آمده است.