یکصد و هفتاد درجه زیر صفر. دانشمندان می گویند، در این ابر زمین، معادن آهن و نیکل بسیار است. دو دانشمند فیزیکدان ستاره شناس، در مجمع فضاشناسان، از این کشف خود گفتند. سیاره را بارنارد بی/B نامیده اند، همنام ستاره ای که به گرد آن می چرخد. می گویند در این جا، گونه ای زندگی است که در قطب های زمین دیده می شود. دانشمندان، این سیاره را صحرای یخی، می خوانند که ممکن است اقیانوس هایی گرم را در زیر سطح خود داشته باشد. آن چه این باور را ممکن می سازد، حرارات زیر سطح سیاره است. سیاره ای با 233 روز گردش به دور ستاره منظومه خود.
ناسا می گوید، می خواهد باردیگر به ماه بر گردد، و این بار البته در آن جا بماند. همچنان که فضاشناسان می خواهند، ماه را پایگاهی برای زمینیان بسازند، در عین حال می خواهند، که از ماه به عنوان پایگاهی برای ماموریت فضایی به مریخ و فراتر از آن، استفاده کنند. در صورت موفقیت طرح بازگشت به ماه و پس از آن، پیش به سوی مریخ، اجرایی خواهد شد. از سال 1972 پس از ماموریت آپولو یازده، بشر، ماه را رها کرد. پس از آن فضاشناسان، رو به فضاهای فرا سیاره ای نهادند.
شکار آینده فضاشناسان با ماهواره تس، ممکن خواهد شد. این گام بزرگ شکارگران فضا است. ماهواره، تحلیل گر انتقال فرا سیاره ای. از سال دیگر، نگاه علم به آسمان، متفاوت خواهد بود. ماموریت ماهواره تس، نگاه به سیاره های بیگانه ای است که به گرد ستارگان می چرخند. دویست هزار ستاره در آسمان که تس آن ها را بارها و بارها، نگاه خواهد کرد. چهار دوربین با چهار موج یاب 2*2 که از یک ماه، 48 ماه را در زاویه های مختلف، نشان می دهد. از 24 تا 96 درجه با تصویرهای درشت. ستاره هایی در فاصله 160 هزار سال نوری از زمین. یک هزار عکس از هر ستاره. گامی شگفت انگیز در علم فضا.
یکی از مهمترین آداب اجتماعی آشوریان ایران، چنین بوده که هرگاه جمعیت آنان در شهری روی به فزونی نهاده است، آنان به تاسیس انجمنهای ملی و فرهنگی و اجتماعی مبادرت نموده اند. به همین جهت بود که در سال 1898، پس از مهاجرت عده ی کثیری از جوانان آشوری-کلدانی ساکن سلماس به تهران و استخدام در وزارتخانه ها و ادارات دولتی، بنیان اولیه ی انجمن آشوریان تهران گذارده شد.