گونه ای آدامس یا سقز مانده از شش هزار سال پیش ، بسیاری از رازها را درباره انسان، آشکار ساخت. به کمک این آدامس ، دی.ان.ای صاحب آن شناسایی شد. همچنین باکتری ای که در دهان داشت و این که در عصر باستان چه نوع آدامسی را می جویدند.اثرهای دندان او ، هنوز بر آن هست.و جدای از آن ها ، صاحب آن ها ، صاحب آن نیز شناسایی شد. دختری با پوست تیره و چشمانی روشن. او در لایه هایی از«گِل» ، که محافظت می شد، کشف شد. جایی در منطقه باستان شناسی و در جنوب دانمارک. این نخستین آدامس باستانی کشف شده نیست. در دهه پیش، صمغ درخت غان به عنوان سقز در فنلاند هم در عصر باستان ،کشف شده بود.
بررسی فسیل آرواره های کشف شده یک انسان ابتدایی، در غاری در بای شیا در دشت تبت ، در چین ، نزدیکی میان این یافته ها را نشان می دهد. این ، پژوهشی پر هیجان و بسیار رازآمیز ، در شناخت انسان ابتدایی در هزاره های پیشین است . اکنون دانشمندان می کوشند تا به مدد دی.ان.ای انسان نئاندرتال ، بتوانند مغزی کوچک از او را بازسازی کنند.
دانشمندان به مدد دی.ان.ای انسان اولیه ، که در استخوان انگشت فسیل مانده از دوران یافته اند، می کوشند تا آن انسان را بازسازی کنند. انسان تبار دنیسووا بسیاری رازها، از انسان ابتدایی، نئاندرتال که جمجمه بزرگی داشته است ، ناشناخته ، مانده است.اکنون ، به مدد فسیل کشف شده ، و همت دانشمندان خویشاوند رازآمیز انسان، از سایه ، به در میآید. تصور دانشمندان این بوده است که انسان نئاتدرال بسیار شبیه انسان امروزه بوده که به نظر چنین است.
دانشمندان می گویند، ویروس هپاتیت از عصر سنگی، انسان را می کشد. یک گروه بین المللی از دانشمندان از وجود هپاتیت بی، از عصر سنگی خبر می دهد. بررسی دی ان ای، یک انسان از هفت هزار سال پیش در اروپا، این را می گوید.از ویروسی، چون ویروس امروزی.ویروس هپاتیت بی، از گسترده ترین ویروس ها در جهان است. که گریبان بیش از 250 میلیون انسان را در جهان گرفته است.
شناخت و بررسی وجود این ویروس در عصر سنگی، دشوار بود، که اکنون، نتیجه داد.
یکی از مهمترین آداب اجتماعی آشوریان ایران، چنین بوده که هرگاه جمعیت آنان در شهری روی به فزونی نهاده است، آنان به تاسیس انجمنهای ملی و فرهنگی و اجتماعی مبادرت نموده اند. به همین جهت بود که در سال 1898، پس از مهاجرت عده ی کثیری از جوانان آشوری-کلدانی ساکن سلماس به تهران و استخدام در وزارتخانه ها و ادارات دولتی، بنیان اولیه ی انجمن آشوریان تهران گذارده شد.