سومریها از طریق تکنیکهای آبیاری پیشرفته قدمهایی در راستای رام کردن طبیعت برداشته بودند و مسیرهای تجاری آنها به طول هزاران کیلومتر کشیده شده بود.
زندگی فقط یک مبارزه ناگزیر برای بقا نبود. انسانها اوقات فراغتی برای تفریح داشتند و هنر و موسیقی بخشهای مهم جامعه بودند.
سومریها طبلهایی با پوست حیوانات و سازهای بادی با استفاده از شاخ و استخوان میساختند. همچنین سازهای زهی مینواختند. چنگ سومری قدیمیترین نمونه کشف شده از خانواده این سازها است.تا همین چند سال پیش ما فقط میتوانستیم حدس بزنیم که موسیقی سومریها چه صدایی داشته است. اما کشفهای اخیر از احتمالا قدیمیترین نُت موسیقی جهان پرده برداشتند که مبتنی بر یک مقیاس ۷ نُتی بوده است. این دو هزار سال پیش از زمانی بود که یونانیان باستان مقیاس موسیقی ۸ نتی را که پایه و اساس موسیقی غربی امروز است، ایجاد کنند.
یک لوح میخی دیگر پیدا شده که حاوی موسیقی یک سرود 3400 ساله است. این قدیمیترین قطعه موسیقی نوشته شده تا کنون است. این قطعه توسط موسیقیدانان امروزی بازسازی شده و بعد از هزاران سال میتواند باز هم آن را شنید.
روایت های بسیار درباره پیدایی دروغ آوریل هست. از آن جمله است. در سال 1564 فرانسه تقویم قدیمی اش را به تقویم گریگوری امروزی تغییر داد و آغاز سال از بهار به روز نخست ژانویه، تغییر کرد. از این رو مردم ، کسانی را که همچنان، آغاز سال را در اول آوریل باور داشتند، نادانان آوریل می خواندند. و روایت دیگر این که در رم باستان، در جشن هیلاریا بود که فرمانروایی قلابی، یک روز حکومت می کرد. و البته، همه نظم ها را به هم می ریخت. در میان رودان، سومری ها، آشوریان، و در ایران باستان هم، چنین حکایتی بود. به تخت سلطنت نشین ، یک پا برهنه، جای پادشاه می نشست و حکومت یک روزه داشت از این رو، و شد آوریل نادانان با دروغ های آوریل.
بشر، فاقد قدرتی است که بتواند هر آن چه بر او رخ می دهد، تحت اختیار بگیرد و نه آن چه آدم های اطراف ما می گویند و عمل می کنند، حتی گاه اختیار کامل بدن تان را نداریم. بدن که بیمار می شود یا آسیب می بیند. اما آن چه انسان اختیار آن را دارد، فکر کردن درباره همه چیز است. گزارش روزنامه ایندیپندنت درباره رازهای شادی است که گزارش می گوید دست یابی به آن بسیار ساده است. یک هفته، مانند رومیان باستان زندگی کنید. ساخت یک زندگی شاد در افکارتان و هماهنگ با طبیعت شدن، رواقیون رم این چنین زندگی می کردند. این افکار ما و چگونه اندیشیدن مان درباره همه چیز است، که می تواند ما را شاد نگاه دارد.
یکی از مهمترین آداب اجتماعی آشوریان ایران، چنین بوده که هرگاه جمعیت آنان در شهری روی به فزونی نهاده است، آنان به تاسیس انجمنهای ملی و فرهنگی و اجتماعی مبادرت نموده اند. به همین جهت بود که در سال 1898، پس از مهاجرت عده ی کثیری از جوانان آشوری-کلدانی ساکن سلماس به تهران و استخدام در وزارتخانه ها و ادارات دولتی، بنیان اولیه ی انجمن آشوریان تهران گذارده شد.