سازمان بهداشت جهانی ، در آخرین یافته های خود می گوید: ذره های ریز پلاستیک که در برخی از آب ها ، دیده شده اند ، آسیب رسان نیستند و تا به امروز ، نشانه هایی از این آسیب دیده نشده است. آخرین پژوهش هم این را می گوید. با این همه بخش سلامت سازمان ملل می گوید: نیاز به پژوهش های کامل تر است. پلاستیک ،در محیط زیست ، جاری است و به گونه های متفاوت ، خود رابه بدن انسان می رساند.اندازه این میکرو پلاستیک ها ، نیم میلیمتر است.
فرانسه ، داغ است و زمین تشنه. این عنوان روزنامه فرانسوی لوفیگاور درباره موج تازه گرما در آن کشور است. هفتاد و دو نهاد، در فرانسه، با محدودیت مصرف آب، روبه رو خواهند شد.نه تنها فرانسه ، که همسایگان فرانسه هم با بحران گرما درگیرند. و این هیاهو و هیابانگ همه برای رسیدن دوباره درجه گرما به چهل سانتیگراد ست.لوفیگارو می نویسد: از پنجاه سال پیش ، درجه گرما در فرانسه ، به این میزان نرسیده است. زمین در فرانسه و در خاک همسایگان ، خشک و ترک ترک شده است.
تدبیر دانمشندان برای مناسب سازی خاک مریخ ، همچون پدیده گلخانه ای در زمین است. آن ها ، انرژی خورشیدی را با کربن دی اکسید و گازهای دیگر، شکار کرده و با صفحاتی خاص ،بر سطح سیاره ، پهن می کنند.صفحاتی که سطح سیاره را گرم کرده ، یخ ها را آب می کنند. آن گاه خاک ، مناسب حفظ سبزه ها و گیاهان زنده خواهد بود. دانشمندان می گویند ، آیا انسان ، آن چنان که ستیفن هاوکینگ معتقد بود باید در اندیشه سیاره های دیگر باشد ، در این صورت باید به تهیه مواد غذایی در دنیای بیگانه بپردازد.
بل ترو تحلیل گر روزنامه ایندیپندنت می نویسد: بصره، در جوش است. بحران آب، شهر را به نا آرامی می کشاند. حمید عبدل واهب 44 ساله، ساکن بصره، می گوید، زمانی، بصره، به خاطر آب هایش و گذرگاه های آبی، ونیز شرق بود. اکنون، خانه او در منطقه کوت ال تاوانی، در آتش خشک سالی می سوزد. به گمان بل ترو، جنگ های آب، جهان را و با آن بصره را انتظار می کشد؟
آب بر روی ماه، سوختی ارزان تر از سوخت بر روی زمین، برای پرواز سفینه ها و به حرکت در آوردن موشک ها، خواهد بود. گام بعدی زمینیان، فرستادن ارابه های ماه نشین و ماه پیماها خواهد بود، به قصد استخراج آب، از دل ماه، برای استفاده زمینیان.
یکی از مهمترین آداب اجتماعی آشوریان ایران، چنین بوده که هرگاه جمعیت آنان در شهری روی به فزونی نهاده است، آنان به تاسیس انجمنهای ملی و فرهنگی و اجتماعی مبادرت نموده اند. به همین جهت بود که در سال 1898، پس از مهاجرت عده ی کثیری از جوانان آشوری-کلدانی ساکن سلماس به تهران و استخدام در وزارتخانه ها و ادارات دولتی، بنیان اولیه ی انجمن آشوریان تهران گذارده شد.