آن ها را سیارات یتیم می خوانند. سیاراتی که درمیان ستاره ها در فضا، در گردش اند. آن ها، فاقد ستاره هایی هستند، که در گرداگرد آن ها باشند یا در جاذبه آن ها، در گردش باشند. بسیاری از آن ها، حجمی غول آسا دارند و در فضاهای نزدیک می چرخند. ستاره شناسان گمان می کنند، این سیارات را منظومه های دیگر، از درون جاذبه شان به بیرون رانده اند. سیاراتی که هیچ منظومه ای آن ها را نمی خواهد.

چهار میلیارد سال دیگر، آندرومدا، با کهکشان ما، برخورد کرده، انفجار عظیمی به بار خواهد آورد. تصویرهای تلسکوپ فضایی هابل و معادلات ریاضی، این تصادم را پیش بینی می کنند. قدرت عظیم جاذبه آندرومد، سبب این برخورد فضایی خواهد شد. تصاویر هابل نشان می دهند، که کهکشان ها، گردونه های متراکم روشنایی هستند، آن ها، شامل میلیون ها ستاره اند ، که با فواصلی تصور نشدنی، از هم قرار دارند. چنین تصادمی، دنیای آن ها را به هم نمی ریزد. تازه، منظومه خورشیدی ما را به منطقه ای دیگر، راهی می کند.