چگونه می توان غم هر روزه آدم ها را مهار کرد. پژوهش تازه می گوید: با مهار احساسات ، می توان غم را خاموش کرد.غم ، همچون شادی ، بخشی از زندگی آدم ها است پژوهشگران در هنگ کنگ و تگزاس از یافته تازه شان می گویند که : غم، به عنوان بخشی از درون آدمی، می توان آن را خارج کرد.«یانگ» پژوهشگر هنگ کنگی می گوید: می توان احساسات را با ممارست و تمرین به نظم درآورد.
آیا کودکان ، والدین را شاد می کنند؟ پژوهش تازه می گوید : اگر کودکان را به حال خودشان بگذارید ، بله ، کودکان ، والدین را شاد می کنند. بررسی آکادمیک تازه درباره والدین و شادی می گوید: والدین صاحب فرزند ، شادتر از والدین بدون فرزند اند. آیا کودکان ، والدین را شاد می کنند؟ یک- دو نسل پیش ، چنین سوالی غریب بود ، اما اکنون ، چنین نیست. بررسی تازه می گوید: فرزندان ، عامل شادمانی والدین به ویژه مادران اند.
امروزه آدمی به شادی ، به عنوان پدیده ای مجرد نگاه می کند. چیزی است که انسان و فقط انسان ، به تنهایی آن را ، حس یا آرزو می کند. اما غم ، حاصل محدود شدن و در چهارچوب محدود ماندن است. آن چه نمی توانید به اختیار در آورید. چرا که ما به سادگی نمی توانیم ، بدون اجتماع زندگی کنیم. برخی محدودیت ها ، خوب اند و برخی بد. محدودیت ها ، البته که اجتناب ناپذیر اند. با انزوا و تنهایی ، دشوار می توان به شادی دست یافت.
هنر دشوار شاد بودن، عنوان پژوهش «کرستف دوره» است. آیا شادی می تواند دست یافتنی باشد. اکنون در دانشگاه های جهان، شادی را تدریس و آموزش می دهند. دانشگاه هاروارد، چنین کلاس هایی دارد. دانشمندان می گویند، شادی را باید آموخت، درک کرد و انتقال داد. انگار در یک بطری باشد، آن را باز کنید، همه چیز را در آن خواهید یافت. دست کم در تمام روز. »فرانسوا خاویر بلامی» ، پژوهشگر فرانسوی می گوید: آنان که درپی شادی های ساده هستند. آن را مثل هر کالای مصرفی به کار می گیرند.
یکی از مهمترین آداب اجتماعی آشوریان ایران، چنین بوده که هرگاه جمعیت آنان در شهری روی به فزونی نهاده است، آنان به تاسیس انجمنهای ملی و فرهنگی و اجتماعی مبادرت نموده اند. به همین جهت بود که در سال 1898، پس از مهاجرت عده ی کثیری از جوانان آشوری-کلدانی ساکن سلماس به تهران و استخدام در وزارتخانه ها و ادارات دولتی، بنیان اولیه ی انجمن آشوریان تهران گذارده شد.