سفینه پرواز اژدها ، قادر به فرود بر سطح تایتان خواهد بود و پس از آن مثل یک پهباد ، بر فراز سطح ماه زحل، پرواز خواهد کرد. «پرواز اژدها» ، نخستین ارابه روباتیک خواهد بود ، که همانند یک پهباد بزرگ ، در اطراف تایتان ، به گردش خواهد پرداخت. جو تایتان ، چهار برابر ضخیم تر از جو زمین است ، و امکان  پرواز آسان بر فراز تایتان را می دهد. با کیلومترها ، پرواز بر فراز صحراهای این ماه. تایتان ، شبیه هیچ یک از سیارات منظومه شمسی نیست. و ماموریت دراگون فلای شبیه هیچ یک از ماموریت های فضایی پیشین نخواهد بود.

این ماموریت ، «پرواز اژدها»‌، نام گرفته است. سفینه ای ، راهی تایتان ، ماه بزرگ  زحل می شود. به مدد فن آوری پرواز بی سرنشین پهباد سفینه  ، برای یافتن رازهای عالم ، راهی دورهای منظومه شمسی خواهد شد. تایتان، همه عناصر زندگی را در خود دارد و ماموریت دراگون فلای یافتن بیگانگان در دنیای دور از ما است.تایتان ، بسیار پرشباهت به زمین است. دارای کوه ها و رودها و صحراهایی پرشباهت به صحراهای زمین است.عکس هایی که سفینه بی سرنشین از تاتیان راهی زمین می کند ، تایتان را بسیار پرشباهت به زمین  ، نشان خواهد داد.

سفینه فضایی هندی بر ماه ، تنها نخواهد بود. چانگ چهار چین، در سوی پنهان ماه ، در گردش است. همچنین است قصد آمریکا ، برای راه اندازی آزمایشگاه هایی بر ماه و و اروپاو روسیه هم ، ماموریت هایی برای راهی شدن به ماه در پیش دارند. ناگهان ، همه  راهی ماه شده اند اما چرا ؟ آن هم پنجاه سال پس از فرونشستن شور پاگذاشتن انسان بر ماه. پنجاه سال پیش بودجه کلان سفر به ماه ، رمقی برای پژوهش های آمریکا انسان امروز ،  دریافته است که ماه ، نزدیک ترین مکان ، برای مسکونی کردن آن است . و البته ارزان ترین.

روزنامه انگلیسی گاردین از سفر به ماه می نویسد با این عنوان : همه ، باز راهی ماه شده اند. چرا ؟ در پنجاه سالگی فرود نخستین آپولو ، بر ماه ، چندین کشور ، ماه را برای سفرهای فضایی ، هدف گرفته  اند. چه چیزی در پس این رقابت تازه فضایی ،پنهان است؟  چند روز دیگر ، سفینه چهارتنی چاندرابان 2 راهی مدار زمین می شود و بعد آتش کرده ، به سوی ماه ، خواهد تاخت. چاندرابان 2 ، به گونه ای متفاوت سفر آپولو یازده را پس از پنجاه سال تکرار می کند. با ماه نشین ویکرام و ماه پیمای پراگیان.

پژوهشگران می گویند : نخست باید خود واقعی مان را بشناسیم یعنی که هستیم ؟ آن گاه ، شروع به تغییر دادن خود بکنیم. البته گام های نخست ،  بسیار دشواراند. تا رسیدن به حس ناخود بودن ، راهی سخت در پیش است. آن گاه باید به سوی ساخت «خود تازه» بشتابید. اما آیا این ممکن است؟ چه ترفندهای عضلانی در مغز انسان ، شکل می گیرند ؟ به راستی چه تغییری در مغزمان رخ می دهد؟ این که ما چه کسی هستیم ، به راستی این فقط یک تصور است ؟ یک حس است اما تغییر خود و حتی دیگران  ، کاری دشوار و گاه ناممکن است .پژوهشگران می گویند : با این همه ، ممکن است.

آیا شما خود واقعی هستید؟ خودتان؟ آیا می توانیم ، نگاه این راوی درون مان را تغییر بدهیم با فکر کردن به آسمان های آبی. آلکس ، یک پرخاشگر بود ، اما توانست ، افکار خود را تغییر بدهد.دیگر پرخاشگر نیست.در سال دو هزار ، نسلی غریب به ماهواره ها راه یافت ، که نیمی سرگرم ساز بودند و نیمی دیگر روانشناس. این نسل ، در یک برنامه کوتاه مدت ، هویت آدم ها را تغییر می دادند. و این با آموختن مهارت های تازه ممکن می شد. و اکنون پژوهشگران می گویند‌: به راستی می توان خود را در برابر آن چه هستیم تغییر بدهیم ؟

این پژوهش علمی تازه می گوید بیش تر والدین یعنی 55 درصد آن ها گمان می کنند ، که این بازی ها ، سبب همبازی شدن غریبه ها با کودکان آن ها  می شود و این ،‌پرخطر است. سی و هشت درصد والدین هم بر این باورند که نمی دانند کودکان  آن ها ، با چه کسانی ، بازی می کنند و نگران اند. پژوهش تازه می گوید  : در این  صورت بهتر است  والدین در این بازی ها ، جای بیگانگان  را درفضای مجازی پر کنند. و این که هنوز ثابت نشده است که بازی های خشونت آمیز ، کودکان را پرخاشگر می کند یا نه. و باز این که  بازی ها، کودکان و والدین را در مهار کردن اضطرابشان ، کمک می کنند.

پژوهش  علمی تازه ای که از سوی موسسه اینترنت مترز منتشر شده و در روزنامه انگلیسی ایندیپندنت آمده است ، می گوید: والدین باید با کودکانشان در گیم های آنلاین در فضای مجازی بازی کنند.بنا بر این پژوهش بازی در «گیم های آنلاین»به بچه ها ، درک بهتر از شناخت خطرات را می آموزد و رابطه والدین و کودکان را بهتر می سازد این بازی ها ، مهارت کودکان در حل مشکلات را ، افزایش می دهد. این در حالی است که بسیاری از والدین ، اعتقادی به این بازی ها در فضای مجازی ندارند.

انقراض نسل خرس ها در یک مستند ، سبب شد تا گرتا نوتبرگ ، کودک یازده ساله سوئدی به پاخیزد و برای نجات سیاره مان ، انقلابی را در جهان آغاز کند. همچنین بود  که اورلی والون نویسنده سی و شش ساله  فرانسوی ، مضطرب گفت‌، دیگر رومانی نخواهد نوشت ، مگر درباره حفظ سیاره مان که دارد از هم می پاشد. ذوب شدن کوه های یخ ، افزایش دما ، انقراض حیوانات و گیاهان ، آلودگی پلاستیک ، ما را برای حفظ سیاره مان بیدار می کند.

آن را سولاس تالجیا می خوانند. واژه و اختلالی تازه در روان آدمی ، و‌آن اضطراب از تغییرات اقلیم است و دل نگرانی از محیط زیست. آن را افسردگی سبز هم می خوانند. سولاس تالجیا. لوموند می نویسد ، دشوار می توان از آینده حرف زد ، در حالی که سیاره ما دارد ، در برابر چشم مان از هم می پاشد: انقراض ، فروپاشی... . واژه هایی که نگرانی بسیار از مرگ و پایان سیاره ما می دهد. کلیمانس ، از مبارزان پیشرو ، برای حفظ سیاره ، در فرانسه بود ، که دید  نمی تواند مانع فروپاشی دنیای ما شود ، افسرده ‌هشت ماه ، خود را در خانه حبس کرد.