کاوشگر نوهورایزنز، سیزده سال پیش، سفر رویایی اش، را به فرامرزهای منظومه خورشیدی، آغاز کرد، تا فاصله های شش میلیارد کیلومتری از زمین. کاوشگر، نخستین سفیر زمین بود، که از سیاره دور پلوتو، به زمینیان، خبر داد. سال 2015 بود که کاوشگر، با گذر از کنار پلوتو، خیره کننده ترین تصویرها را از زمین سیاره کوتوله، راهی زمین ساخت. عکس هایی که خبر از انبوه کوه های نیتروژنی و فوران های آتشفشانی می داد. نخستین پیام در ساعت های آغازین سال 2019 به زمین آمد.
کاوشگر نوهرایزنز، از فراترین نقطه منظومه ما گذشت و به خانه تلفن زد. تلفنی که خبر از گذر به سلامت کاوشگر می داد. هزاران عکس از فضای یخی و سیاه راهی زمین شد. این جا آخرین مرز منظومه خورشیدی است. پیش از آن ده ساعت قطع ارتباط از سوی کاوشگر بود، که نفس در سینه دانشمندان روی زمین، را حبس کرد. کاوشگر در شش و نیم میلیارد کیلومتر فاصله از زمین است، با زنجیره ای از سیاره های کوتوله، صخره های در فضا و مانده های یخی از بیش از چهار میلیارد سال پیش.
یکی از مهمترین آداب اجتماعی آشوریان ایران، چنین بوده که هرگاه جمعیت آنان در شهری روی به فزونی نهاده است، آنان به تاسیس انجمنهای ملی و فرهنگی و اجتماعی مبادرت نموده اند. به همین جهت بود که در سال 1898، پس از مهاجرت عده ی کثیری از جوانان آشوری-کلدانی ساکن سلماس به تهران و استخدام در وزارتخانه ها و ادارات دولتی، بنیان اولیه ی انجمن آشوریان تهران گذارده شد.